Sanata ve dünyevi zevklere olan ilgi ve bilgi artıp geliştikçe, deneyimler derinleştikçe, aşka (bazen ilk anda aşka) duyulan açlık ve buna bağlı olarak bireyin aşık olma katsayısı git gide, her seferinde artıyor. Bahsettiğim aşk insanlara değil nesnelere karşı hissedilen yoğun beğeni ve istekler. Ben bu tür şeyleri de aşk olarak adlandırıyorum. Çünkü temelde hissedilen ve yaşananlar benzer. Fakat nesnel aşk tek taraflı yaşanıyor ve bu sefer dizginler sizin elinizde. Bu yüzden 'nesnel aşk' her insanın isteyeceği kusursuz bir aşk prototipi. Sonuna kadar tükettğiniz halde sürüyor, devam ediyor, hem de gerçek aşkla kıyaslandığında eski heyecanından çok daha az yitirerek. Aynen verdiğim albüm örneğinde olduğu gibi. Mesela bittiği zaman tekrar 'play' tuşuna basarak yeniden başlatabiliyorsunuz. İstediğiniz an 'stop' ya da 'pause' tuşuna basarak istediğiniz kadar duraklatabiliyorsunuz.Ya da sıkıldığınızda tekrar almak üzere kabına koyup rafa kaldırabiliyorsunuz.

Bazen, biryerlerde birşeyler karıştırırken, bilinçsizce birşeyler ararken duyarsınız. O anki ruh halinize göre kapılırsınız. Bir ritme, vokale, atmosfere. Kanarsınız, ya albümün kapağına, ya plak şirtketine ya da üzerindeki alacalara ve bulacalara... Müzik çalıcınıza özenle yerleştirip albümün muhteviyatına pür dikkat kesildiğinizde aklınızdan geçenler ise...

Sanki bu tınılara kulağınız aşinadır. Bu albüm sizde daha önceden varmış ya da daha önceden dinlemiş gibi hissedersiniz. Yanılgıya düşersiniz. Ve hatta aklınızın bir köşesinde size ait parçalar, pasajlar bulursunuz albümde. Duygularınız seslere, ritimlere, titreşim fragmanlarına dönüşmüş, sizden çalınmış gibi gelir. Beyniniz ve duygularınız uyarılır. Bu etkiyi yaratan çoğu zaman bir klasik ya da caz albümüdür, ya da bana çoğu zaman olduğu gibi bir elektronika albümü...

"Avanti" albümü ile tanışmam yukarıda bahsettiğim şekilde gerçekleşti. Görsel tasarım ve müzikalitenin birleşiminden doğan güçlü 'albeni'nin benim gibi birini etkilemesi de hiç zor olmadı tabi ki. Gez Varley adını daha önce Force Inc'ten 2000 yılında yayınlanan "Bayou Paradis" albümü ile duymuştum. 'Avanti'nin ise aynı müzik adamının yeni bir konsept ve prodüksyon silsilesi olduğunu öğrenince, şaşkınlığım ve ilgim iki kat arttı.

(Mt.Gerard Varley) Gez Varley bundan yaklaşık 12 yıl önce, techno ve elektronika'nın blu çağını yaşadığı dönemde ortaya çıkan İngiliz LFO grubunu oluşturan iki elemandan birisi. 'Sub-Bass' ve daha pek çok denenmemişin yaratıcısı olarak anılan ikili, sonraki pek çok prodüktör için bir referans ve ilham kaynağı oldu. LFO 1996 yılında "Advance" albümünü yayınladıktan kısa bir süre sonra diğer eleman Mark Bell LFO olarak yoluna devam etmeye karar verince, Gez Varley'de kendine yeni bir isim ve yeni bir yol çizdi. Eski orjinal LFO albümleri de böylelikle anılarımızda ve arşivlerdeki tozlu raflarda yerini aldı. Mark Bell tek kişilik LFO ile yeni prodüksyon ve remix çalışmaları yapmaya devam ettiyse de LFO ihtiva ettiği müzikalitenin bir kısmını doğal olarak kaybetti.

Bu müzikalitenin diğer yarısının, yani Gez Varley'in yeniden enerjiye ve enerjiden, notalara, vuruşlara, seslere dönüşmesi ise G-man ile gerçekleşti. İngiliz "Swim~" şirketinden release edilen "I", "II" ve "Kuhsti" EP'leri, minimal-techno'nun temellerinin atıldığı dönemde özellikle "Quo Vadis" şarkısıyla G-man'in yıldızının parlamasını sağladı. Ritchie Hawtin, Jeff Mills ve Claude Young'ın beğenisini kazanan G-man prodüksyonları, bir kaç İtalyan ve Alman Techno-House toplamasında yer aldı, Andrew Weatherhall, Bill Nasty, Sven Veath gibi zamane minimal djlerin gig'lerinde sık sık çalındı. "Swim~" şirketi bu başarıların ardından "G" adında bir alt label bile kurdu. Bu etiket altında *G* beğenisini yansıtan bir kaç minimal toplama yayınlandı. 1996-1997 dönemindeki bu hızlı gelişmelerin devamı ise ancak 3 yıl sonra Gez Varley, Force Inc. çatısı altına girince gelebildi.

Gez Varley, Force Inc. ile yeni kuşak dinleyicilerin huzurlarına farklı bir arayüzle çıkıyordu. Bu sefer kullanılan şive minimal-tech-micro house'tu. *G* olarak yayınladığı "Fist Full Of Dat Tape", "TheMonoman"ve "The Mixes" EP'lerinden sonra, müzikal saplantı ve obsesyonlarını halen yenememiş olacak ki "Swim~" zamanlarında release olup halen en iyi minimal techno parçalarından biri sayılan "Quo Vadis" kadar yaratıcı prodüksyonların yer aldığı "Bayou Paradis"i 2000 yılında yayınladı.
 
Eski kurt, 2 senelik bir aradan sonra -artık yaşlanıyorum, acaba yeni şiveleri konuşmakta hala eskisi kadar başarılımıyım? diye kendine sorduğunda ortaya çıkan sonuç, 11 parçalık bir uzun çalar oluveriyor. Ve "Avanti" ismi uygun görülen bu albüm, "Bayou Paradis" gibi, Force Inc. etiketiyle şimdiye kadar yayınlanmış en iyi minimal techno-house releaselerinden biri olacak gibi görünüyor. "Avanti", Force Inc'in meşhur 'deneysellik avı' partilerine ve micro-house konseptine göre daha muhafazakar görünüyor ilk bakışta. 'Dance floor friendly' ve sıradan bir minimal albüm gibi de gelebilir pek çok dinleyiciye, ama kesinlikle değil. Varley'in eski müzikal kimliği ve geçmişi işin içine girdiğinde ki ister istemez giriyor, işte o zaman işin rengi tamamiyle değişiyor.

Gez Varley yeteneğinden bir gram bile kaybetmemiş. "Avanti" deki organizasyon, minimal-deep-tech-micro house dörtlemesinin albüm içindeki homojen dağılımı, albümün müzikalitesinin kanıtı. Parçalar içinde kullanılan ilginç sample'lar ise prodüksyonun zevk kırıntıları. 90'ların Chicago sound'undan baseline alıntıları, çok dikkat edildiğinde farkedilen electroclash izleri ve Basic Channel karakteristiği albümdeki bu kırıntılardan bazıları. Parçaların bütünü ise birbirinden bağımsız. Sanki bu albüm içinde buluşmuş olmaları sadece rastlantıdan ibaret gibi. Gez Varley'in sound'u gerçekten çok dolu. Özellikle albümle aynı adı taşıyan parça "Avanti" ve son şarkı "Luftblassen" bahsettiğim 'doluluk"la ne kastettiğimi çok iyi açıklıyor.

Dur duraksama yok, türün kronik hastalığı olan monotonluk çok güzel eritiliyor, milisaniyelerin bile boş geçmediği hissine kapılıyorsunuz. G-man'in kompozisyon yetisi artık kendini aşmış durumda ve belkide senfonik boyutta. Akıllara zarar bir albüm. En başta uzunca bahsettiğim gibi duygulara bile dokunmayı başarıyor, sizi kendine aşık ediyor.

Christopher Çolak
16 Mayıs 2003
Bu yazı daha önce İKSV'nin projesi olan İstanbuldostları.org'da yayınlanmıştır.