Oliver Ho Surgeon ve Ben Sims ile birlikte İngiltere'nin en önemli ve başarılı techno dj/prodüktörlerinden James Ruskin, üçüncü LP'si olan 'Into Submission' ile karşımızda. Detroit'te hayat bularak dallanıp budaklanan, şu sıralarda ise daha minimalist bir boyutta seyreden techno müziğini tanımamıza ve değerlendirmemize yardımcı olacak albüm, hem bu tür hem de sanatçı için iyi bir retrospektif örnek olacağa benzer.

James Ruskin, müzik kariyerinin başlangıcında Richrad Polson'la beraberliğinden doğan 'Outline' dayanışmasının ürünü ilk EP'si 'First Contact'tan bu yana geçen zamanda yaptığı çalışmalarla İngiltere ve dünya techno arenasında haklı bir yere sahip. Ruskin kendi kurmuş olduğu ve zaman zaman Oliver Ho ile de beraber işler yaptığı Surface Records ile adından söz ettiriyor. Yaptığı prodüksyonlar her zaman Jeff Mills, Dave Clarke, Surgeon, Andrew Weatherall, Claude Young, Fumiya Tanaka, Steve Bicknell ve daha pek çok techno dj'inin setlerinde yer alıyor. Ruskin'in sert, hızlı, perküsif, minimal, tribal ve sert sound'unu yansıtan 'Into Submission' ise, en büyük ve tanınmış techno etiketlerinden Tresor'ı taşıyan ikinci LP'si 'Point 2'dan sonra sanatçının yine Tresor etiketli üçüncü LP çalışması.

Albüm için retrospektif tanımlamasını yapmak sanıyoruz ki hiç yanlış olmayacak çünkü,albümün gerek bu tür gerekse sanatçı açısından iyi bir referans olduğu kesin. İlk önce albümün kapağındaki ilginç mimari yapılar ve bu yapıların arasından sızan beyaz gökyüzü sizi karşılıyor. İnsanın içini ürperten, tekno-minimalist bu mimari yapılar, gelecekteki insansız, robot egemenliğindeki bir dünyanın resmi gibi. İkinci etki ise albümün adından geliyor. 'Into Submission' yani, insanın başka bir insan veya varlığın etkisinde kalarak istediklerini yapamaması hali. James Ruskin'in bu etkiyi hiç kuşkuya mahal vermeyecek kesinlikte sağladığını albümü dinlemeye başladığımızda anlıyoruz. "Confession" isimli ilk şarkı genel Ruskin sound'una göre biraz daha yavaş veya 'sakin'. Derin sub-bass'lar ve synth'ler içeriyor. Afro etkili perküsyon ve hemen ardından devreye giren high-hat'ler ise sound'u üst noktaya taşıyor, 4/4lük ritmin tekdüzeliğini kırarak tamamlıyor. İkinci şarkı "Set Up" ise Jeff Mills'in önderliğinde oluşan yine yoğun afro-tribal etkili Detroit sound'una iyi bir örnek. Üçüncü şarkıya geldiğimizde ise biraz duraksıyoruz çünkü deneysel birşeyler ile karşı karşıyayız. Şarkı klasik ve genel techno altyapısından oldukça uzak, daha çok endüstriyel etkiler içeren downtempo elektronik bir örnek. Bu şarkı Ruskin'in 'listening techno' tabir edilen ve techno müziğinin anti-organik özelliğiyle insanı saran atmosferini kullanmayı seçtiğini ve prodüktör olarak sadece insanları dansettirmeyi değil, aynı zamanda kendine özgü ambient bir dünyaya çekme isteğinde olduğunu da gösteriyor. Daha ileride karşılaştığımız "Escape Or Die" Ruskin'in bu karanlık ve derin ambient dünyasını bize sunuyor. "In The Shadows" ise çoğu zaman en sert 'hard techno' parçalardan bile daha etkili olan bir 'minimal techo' örneği. Daha zayıf kick'ler ile bezenmiş synth'ler ve 'çıtırtılar', saf minimalizm örnekleri. Albüm genelindeki parçalar saymış olduğumuz türlerin başarılı örneklerini oluşturuyor. En son parça olan "The Next Broadcast" ise oldukça ilginç bir parça. Sanki en sonda olmasının vermiş olduğu bir görevi varmışcasına pek çok öğeyi içinde barındırıyor. Kesik kick'ler bir tür breakbeat etkisi yaratıyor. Minimal seviyedeki elektro-ambient etki bu breakbeat etkisi ile birleşince, bizce albümün en ilginç ve kayda değer parçası ortaya çıkmış oluyor.


Ruskin'in albümü gerçekten başarılı çünkü techno'nun değişik örneklerini, farklı altyapılara bürünmüş farklı türlerini aynı çatı altında toplamayı başarıyor. Albüm belki de eskimeye yüz tutmuş ve günümüzde oldukça revaçta olan minimal etkilerden tokat yemişcesine kendi kabuğuna çekilen, diğer pek çok müziğin geçmişinde yaşadığı ve yaşayacağı değişim sancılarından birini yaşayan klasik techno sound'unu bir üst noktaya taşıma çabalarının kanıtı.

Techno'nun her zaman daha 'underground' kabul edilmesi, house ve trance'e nazaran daha az dinleyicisinin olması, hiçbir zaman bu iki tür kadar 'ticari' olmaması, bu türün daha çok gelişmesinde ve kendini yenileyip kabuk değiştirmesinde oldukça önemli bir paya sahip. Uzun lafın kısası techno'yu seviyor ve bu müziği dinlemekten zevk alıyorsanız, 'Into Submission' sizi kesinlikle hayal kırıklığına uğratmayacak.


Christopher Çolak
20 Şubat 2002
Bu yazı daha önce İKSV'nin projesi olan İstanbuldostları.org'da yayınlanmıştır.