Şarkıcı, müzisyen, prodüktör, performans sanatçısı, e-şair, kaligraf, dijital medya sanatçısı. Yeni ve hibrid teknolojilerin peşinden giderken, eski ve geleneksel konvansiyonları ve teknikleri de içine katarak yaptığı ses enstalasyonlarıyla tanınsa da, en büyük çıkışını ve büyük kitlelerce tanınmasını sağlayan projesi ise, sonradan hayat arkadaşı ve kızının babası olacak Vladislav Delay ile birlikte kurguladıkları AGF/Delay projesiyle oldu. Deneysel, zor yollar seçen AGF/Delay zamanla daha az kişisel ve elektronika, avant-hop arası bir hal aldı.

3 yıldır Baltık denizinin en tepesindeki bir adacıkta, bir yanı ormana, diğer yanı denize bakan evlerinde doğayla başbaşa müzik ve sanat üreten ikili, sıkıldıkları zaman ise soluğu Berlin’deki stüdyolarında alıyor. Hoşbeşten ve galeri gezmelerinden ya da clubbing’den kalan zamanlarda ise yaptıkları parçaları miksliyorlar. Mart ayında Ellen Allien’ın plak şirketinden ikinci AGF/Delay albümünü yayınlayan ikili, bu sefer daha pop ve geleneksel bir tarzla karşımıza çıktı. AGF, daha önce Ellen Allien’ın son albümü “Sool”un da neredeyse tüm müzikal kimliğini belirleyen kişi olmuştu. Çok da iyi günler geçirmeyen ve yeni arayışlar içinde olan Ellen Allien ve label’ı BPitch Control için adeta bir kan değişimi sağlayan AGF/Delay, Telefon Tel Aviv ve Moderat arasına da cuk oturuverdi.

Herkes hala Ellen Allien’in cesur “Sool” albümünden konuşadursun, uzunluğu 50 metreyi bulan şiirleri, gittiği her yerde çektiği ilginç fotoğrafları, video ve performans sanatını içine alan multidisipliner performansları ile yıllardır kendinden bahsettiren AGF, 2006 yılında Wire dergisinin ‘kapak kızı’ olmayı da başarmıştı. Uzunca süredir deneysellik, elektronika, e-şiir ve bunların multimedia sunumları üzerine kafa yoran AGF kimsenin yapmadığını yapmaya ve kimsenin söylemediğini söylemeye devam ediyor. İstanbul’da sergileyeceği ilk canlı performansının öncesinde, “sadece müziğimi değil sanatımı da dinleyin” diyor, ve daha bakın neler…

Ellen Allien’ın son albümü “Sool”da beraber çalıştınız. Bu birliktelik nasıl gelişti biraz bahseder misin?
Ellen çok uzun zamandır benimle birlikte birşeyler yapmayı zaten istiyordu. Bu sefer ikimizin de boş zamanı vardı ve herşey harika oldu. Ellen’in benim müziğimi seviyor olması benim de çok hoşuma gidiyor. Çünkü bir Techno DJ’i için çok aşikâr bir durum değil bahsetiğimiz şey. O yüzden neyim varsa ortaya koymam gerekiyordu, hem de çok kısa bir zamanda. Albümü de çok seviyorum. Hem güçlü, vizyonlu ve en önemlisi basit bir albüm oldu. Ellen’in bu albümü kendi label’ından hiç tereddütsüz yayınlamış olması da onun ne kadar kendine güvenen ve inanan birisi olduğunu gösteriyor bence. Çünkü albüm kesinlikle “commercial” değil. Ellen ile çalışmak çok keyifli, her zaman pozitif ve benim gibi işine odaklanmış biri. Albüm üzerinde çalışırken fikir ayrılığına bir kere bile düşmedik, hep aynı fikirdeydik belki de bu yüzden çok hılzı ilerledik. Albümde neredeyse bir punk duruşu yaratmayı başardık ve bunu çok kısıtlı bir zaman aralığında bitirdik.

“Sool” sonrasında Ellen Allien’ın plak şirketinden bir de AGF/Delay albümü görmek  oldukça şaşırtıcı oldu doğrusu. Bu albüm nasıl gelişti?
Bahsettiğim gibi Ellen çok uzun zamandır bizim işlerimizle ilgileniyordu ve kendi label’ından birşeyler yayınlamak istiyordu. Bense kendi label’ımdan, Sasu da aynı şekilde kendi işlerini yayınlamakta ısrarcıydı. Tam bu sıralarda Ellen’la bir AGF albümü için anlaştık ve bir Sasu’yla bu arada yeni AGF/Delay albümünü de bitirme açamasına geldik. Aslında bu albüm benim label’ımdan yayınlanacaktı fakat Ellen çok ısrar etti ve tam da o sıralarda biz Berlin’den Hailuoto, Finlandiya’ya taşınmakla meşguldük ve eğer kendimiz yayınlarsak albüme yeteri kadar vakit ayıramayacağımızı düşünüp albümü Ellen’a verdik. Çok iy ibir seçim oldu, keza çok heyecanlı ve hırslı bir ekiple çalışıyor. Label’ı oldukça iyi gidiyor. Son Telefon Tel Aviv plağının ardından ve yeni Moderat albümü öncesinde bizim albümümüz de ten uyumunu devam ettiriyor. Bu yeni albüm daha az içine kapanık. Ve kesinlikle önceki albümden daha kibar. Daha düzenli, sıralı ve BPitch Control için çok daha uygun.

“Symptoms” albümü üzerinde ne  kadar süre çalıştınız. Albümün yapım süreci nasıldı?
2007 yaında albüm hakkında fikir alışverişinde bulunmaya ve düşümeye başladık. Ondan sonra Fin ormanlarından bir kaç parça bitirdim. Dolayısıyla 2007 yazı ve 2008 arasında Finlandiya kırsalı ve Berlin’deki stüdyomuzda gelişen bir süreçte ortaya çıktan bir albüm. Bu aşamadan sonra biraz daha prodüksiyon yaptık ve miksajla masterin’I Finlandiya’da bitirdik. Amacımız klasik parça dokusunu koruyarak kendimzi daha açık seçik, içten ve güçlü ifade etmekti. Bunu da başardığımıza inanıyoruz.

Albümdeki en favori parçaların hangileri?
“Congo Hearts”, “Outbreak”, “Downtown Snow” ve “Symptoms”.

“Symptoms” albümüyle AGF/Delay sound’unda neler değişti?
Sanırım bir çok yönden oalyı daha kolay ele aldık. İyi anlamda bahsediyorum, dünyayı yeniden keşfetmek gibi bir amacımız olmadı. Bunu anlamı biraz daha az ihtiraslı. Bence hiçbir yere ait olmayan bir pop müziği yapmak gerçekten çok zor bir şey. Sanırım bu albümde biz tam da bunu başardık. Deneysel müzik yazmaktan çok daha zor bir süreç olduğunu söyleyebilirim. Ayrıca her notada inovatif olmak için kendimizi kasmaktansa şarkıların genel duruşuyla ilgilenmeyi yeğledik.

Oulu ve Berlin’de yaşıyor olmak zor değil mi? Zorluklardan ve güzelliklerden bahseder misin?
Oh Hayır! Oulu da yaşamıyorum!!! Biz Botni körfezindeki Hailuoto isimli bir adada yaşıyoruz. Her tarafımız orman ve okyanusla çevrili. Burada her şey, tüm algı tamamıyla farklı. Bu güzel ve bizim durumumuzda fazlasıyla gerekli! İzole olmayı, doğayı çok seviyorum. İlham için birebir. Yine de sürekli gezmeli, yeni yerler görerek ilham almalıyım. Organik tofu sosislerini ve sanat galerilerini özlüyorum, hava kirliliğini ve tonlarca umutsuz bakan insanı değil. Ayrıca donmuş denizi ve buradaki ışığa bayılıyorum, ve kara!

Anne olmak nasıl bir duygu? Müziğine ve sanatsal bakış açına nasıl bir etkisi oldu?
Bir kızım olması dünyada başıma gelebilecek en güzel şey, diğer yandan bunaltıcı sorumlukları ve aynı derecede güzellikleri olan bir ödül, harika bir uğraş. Her anının tadını çıkarmaya çalışıyorum. Çok yorucu olması, çalışmaya az zaman bırakması da hem iyi hem kötü. Bazen bir anlık bile olsa yalnız olmayı özlüyorum, bu işlerimde de açıkça hissediliyor olsa gerek, emin değilim. Sonuçta daha az kendime odaklı  daha çok etrafıma odaklı çalışıyorum, benim için iyi bir gelişme. Bir anne olarak büyüdüğümü hissediyorum ve bunu işlerime de yansıtmalıyım. Bir çok yeni projem var lütfen sana söylediğim linklere gir.

AGF solo projelerin üzerinde de çalışıyor musun? Yakında yeni birşeyler dinleyecek miyiz?
Evet şu anda yeni solo albümüm üzerinde çalışıyorum. Sonbaharda yayınlanacak ve bu sefer kendimi etkilemeyi umuyorum.

Son olarak yayınladığın “Words Are Missing” albümü istediğin başarıyı yakaladı mı? Memnun musun?
Evet memnunum. Çok başarılı oldu diyemem, çünkü bununla ilgilenmiyorum. Benim açımdan yapılması gereken bir albümdü. “Head Slash Bauch”u ilk yaptığım zaman kimse istemedi, bir süre sonra ise harika eleştiriler ve tepkiler geldi. Şimdi, neredeyse 10 yıl sonra ise insanlar hala bu albümün peşinden gidiyorlar. Belki 1000’den fazla satmıştır şu ana kadar ama sonuçta neyse ne! Zaman herşeyi gösterecek!

Müzikal yaklaşımını Laurie Anderson’a yakın buluyor musun? Ya da yakın bulduğun herhangi biri var mı?
Bunu söyleyemem, çünkü hakkında hiç düşünmüyorum, ya da düşünmemeye çalışıyorum. Asıl düşündüğüm şey nasıl başka biri gibi olmamam gerektiği. Daha önce varolmuş herhangi birine benzemeyerek tamamen bana özgü bir tarz yaratmaya çalışıyorum. Böyle bir dil, ses örgüsü ve konsept yaratmaya çabalıyorum hep. İşlerini çok iyi bilmesem de bir kere konserinde şöyle hissetmiştim; o daha çok harika bir anlatıcı, bense iyi bir yıkıcıyım.

AGF sound’unu ve konseptini ilk yaratıtğın dönemde sana en çok ilham veren şeyler nelerdi?
Wow, noise müzik, kod, yazılım, şiir, ayrılık, izolasyon, öfke, kullanma kılavuzları, aşk ve dil.

Şu sıralar hangi müzikleri ve grupları, plak şirketlerini seviyorsun ve dinliyorsun?
Grime’ı seviyorum, hip hop ve klasik müziği, elektronik müziği ve pop müziği dinlemeye çalışıyorum. Şu son birkaç gündür Clipse, Erikyah Badu, Mika Vainö, DM Stith ve çocuk şarkıları dinledim mesela. Plak şirketlerini sorarsan şu sıralar pek takip edemiyorum ve dinleyebildiğim herşeyi dinlemeye çalışıyorum. Raster Noton, 12K, Leaf, Mego ve diğer az bilinen deneysel label’ların tüm kataloglarına bayılıyorum diyebilirim!

İstanbul’da ilk defa performans sergileyeceksin, heyecanlı mısın? İstanbul ve Türkiye hakkında neler biliyorsun?
Böyle bir davet için gerçekten çok uzun zamandır bekliyordum. Hiç Türkiye’de bulunmadım ve çok heyecanlıyım, böyle bir şansı yakaladığım için mutluyum! 20 yıldır Berlin’de yaşadığımı düşünürsen Türk kültürüne hiç de uzak değilim ama yine de öğrenmem ve görmem gereken çok şey olduğunu biliyorum.

Son olarak Türkiye’deki hayranlarına söylemek istediğin bir şey?
Sanatımı dinleyin!


Röportaj: Christopher Çolak
Fotoğraf: Vladislav Delay
19 Mart 2009