İtalyanlar uzun yıllardır techno arenasında seslerini yükseltiyorlar, İtalya'yı elektronik müzik aleminde en çok, enerjik Napoliten techno'sundan ve Milanolu sofistike lounge-latin-nu jazz aranjmanlarından tanıyor ve seviyoruz. Ya 'Sound of Rome' denilen deneysel tınılar? İtalyanlar sadece techno ve lounge müziklerde değil, elektronika'da da parlıyorlar. En parlak yıldız ise şüphesiz D'arcangelo.

D'arcangelo'nun 2002 sonlarında Rephlex'den yayınladığı ikinci uzun çaları "Broken Toys Corner" bizlere çok fazla yeni heyecanlar hissettirmediyse de, müzikalitesi ve Rephlex-yen elektronikanın güzel örneklerini bulabileceğimiz bir altın madeni görünümüyle, arşivlerimizin vazgeçilmezleri arasına girmeyi fazlasıyla hakediyor.

Marco ve Fabrizio D'arcangelo (evet yalnızca müzikal değil aynı zamanda biyolojik kardeşler) 'Sound Of Rome' denilen deneysel akımın temsilcileri. Bu akıma zaman zaman ters düşüyor olsalar da, D'arcangelo kardeşler çok iyi ve 'intelligent' işler çıkarıyor. Müzikal kariyerlerinin ilk yıllarında ACV, Out Of Orbit, Hot Trax ve Disko B gibi önemli şirketlerden acid ve hard techno çalışmalar yayınlayan ikili, böylelikle elektronik müzik faunasında kendine iyi bir yer ve diskografi edinmiş oldu.

Daha sonraları dinledikleri ve ortaklık yaptıkları Aphex Twin ve Autechre gibi isimler ise, belki de ne yapacağına tam olarak karar verememiş kafası karışık bu iki kardeşi techno monotonizminden çıkarıp elektronika ve idm denizine batırarak, 'Sound of Rome'un gelişimine katkıda bulunmuş oldular.

D'arcangelo kardeşler gençlik yıllarında oldukça fazla İngiliz new wave'i ve electro-pop'u dinlemiş olacaklar ki, yaptıkları her müzikte bu iki sosu oldukça fazla kullanıyorlar. Yayınladıkları her kısaçalar albümde sotelenmiş elektro-pop parçacıkların varlığı, dikkatlerden kaçmayan en belirgin ayrıntı.

D'arcangelo kardeşler, 99 yılında Rephlex'ten yayınladıkları ilk uzunçalar "Shipwreck" ile, Aphex Twin'imsi dark ambient'ı ve Rephlex-yen elektronikayı kendi yorumlarıyla dinleyiciye sunarak Richard D. James'in göğsünü kabartırken, aynı zamanda İtalyan'ların da en az İngilizler kadar 'arızalı' olabildiklerini, futbol topu ve kadın peşinde koşmaktan başka işlere de kafa yorabildiklerini ve 'Braindance' felsefesinin tüm gereklerini yerine getirebildiklerini cümle aleme ilan ettiler.

Bu arada "Monomorph" ve "Intermoleculer Forces" nick'leri altında tasarladıkları deneysel techno çalışmaları, kendilerine ait label'lar Monomorph ve Marco Lenzi ile birlikte yürüttükleri Molecular Recordigns'den yayınlamayı da ihmal etmediler. Akdeniz'i aşıp Kanada'daki, Suction Records ve Tiga'nın boyunduruğunda bulunan Turbo Recordings'den 12' Inc'likler yayınladılar.

Son uzun çalar ise yine Rephlex'ten geldi. Saf Rephlex-yen idm'i, kompleks hip-hop ritimler, minimal synth'ler ve ambient texture'lar "Borken Toys' Corner" albümünde buluştu. "Shipwreck" albümünde sıkça rastladığımız drill&bass'a bu sefer pek bulaşmayan ikili, İtalyan usulü 'Braindance' sunumunu çoğu müzikseveri yeterinden fazla memnun edecek şekilde, başarıyla gerçekleştirmiş oldu. Melankoli, ambient minimalizm ve kızgın hiperaktif electro-kickbeat'ler, biraz Astrobotnia, biraz Bogdan Raczynski, bolca Aphex Twin ve azıcık DMX Krew, eşittir D'arcangelo.

Her seferinde yepyeni, bambaşka işlere imza atamasanız da, yaptığınız mükemmeliyetçi prodüksiyonların müzikalitesi, hiçbir zaman kaliteli ve bilinçli müzik severin kulağından kaçmayacak ve her zaman hak ettiği değeri bulacaktır. Aynen D'arcangelo örneğinde olduğu gibi.


Christopher Çolak
02 Temmuz 2003
Bu yazı daha önce İKSV'nin projesi olan İstanbuldostları.org'da yayınlanmıştır.